Ik wil jou als taal beminnen totdat je
van perkament mijn woorden overleeft.
Als een rol papyrus in de dode zee
het zeewier op je huid vertalen
en het zout op je lippen proeven
totdat er geen letter meer te schrappen valt
en al schrap je hele zinnen dan nog houden van...
Ik wil dat je handen op mijn borst
mijn woorden weer tot leven brengen
en verder wil ik zwijgen
omdat er niks te zeggen valt.
Ik wil zoveel alleen maar jou
dat de inkt jouw naam al kent.
Waarom nog schrijven dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten